Die drei Zeiten

Praeteritum (Vergangenheit)
Praesens (Gegenwart)
Futura (Zukunft)

Hippo, Augustinus von (400 / 2004) Bekenntnisse. Düsseldorf, Zürich: Artemis & Winkler. S. 564. {Hume, David (1739 / 1896). Treatise of Human Nature. Oxford: Clarendon Press. S.432.}

Quod autem nunc liquet et claret, nec futura sunt nec «praeterita, nec proprie dicitur, tempora sunt tria, praeteritum, praesens, et futurum, sed fonasse proprie diceretur, tempora sunt tria, praesens de praeteritis, praesens de praesentibus, praesens de futuris. sunt enim haec in anima tria quaedam et alibi ea non video, praesens de praeteritis memoria, praesens de praesentibus contuitus, praesens de futuris expectatio.

dt. Aber das, was jetzt klar und deutlich ist, ist weder Zukunft noch „Vergangenheit“, noch wird richtigerweise gesagt, dass es drei Zeiten gibt, Vergangenheit, Gegenwart und Zukunft, sondern es wird richtigerweise gesagt, dass es sich gebildet hat aus der Vergangenheit, Gegenwart aus der Gegenwart, Gegenwart aus der Zukunft denn es gibt drei Dinge in der Seele, und ich sehe sie nirgendwo anders, Gegenwart aus vergangener Erinnerung, Gegenwart von Anblick bis Gegenwart, Gegenwart, Erwartung der Zukunft.


Thus we have accounted for three phenomena, which seem pretty remarkable. Why distance weakens the conception and passion: Why distance in time has a greater effect than that in space: And why distance in past time has still a greater effect than that in future. We must now consider three phenomena, which seem to be, in a manner, the reverse of these: Why a very great distance encreases our esteem and admiration for an object: Why such a distance in time encreases it more than that in space: And a distance in past time more than that in future.